به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی و خبری روستا،روزنامه معین چاپ استان گیلان در شماره دوشنبه ۱۵ آبان ماه، مطلبی در قسمت یادداشت با عنوان ساحل، سالن، چمن؛ هر سه فوتبالند اما این کجا و آن کجا به قلم صاحب مقصودی در ارتباط با موفقیتهای ملی پوشان کشورمان به خصوص تیم ملی فوتسال ایران و رشتهی فوتبال ساحلی و ضرورت توجه فدراسیون به ورزشکاران مدالآور را منتشر کرده است. با هم این یادداشت را ملاحظه میکنیم:
تیم فوتبال ساحلی کشورمان توانست در رقابتهای بین قارهای، نه تنها عنوان سوم جهان را کسب کند بلکه صاحب بهترین دروازهبان و بهترین گل جهان در سال ۲۰۱۷ نیز گردید، حتی چندی پیش محمد احمدزاده ملی پوش ساحلی کشورمان یکی از سه نامزد کسب عنوان بهترین بازیکن جهان نیز شده است که تا ۱۶ آبان تکلیف این مهم نیز مشخص می‌شود؛ اما کیست که قدر بداند.
شبیه این شرایط در فوتبال سالنی یا همان تیم ملی فوتسال ایران نیز حاکم است، تیم ملی فوتسال ایران در اولین حضورش در جام جهانی عنوان چهارم جهان و در آخرین حضور تیم ملی فوتسال ایران عنوان سوم جهان را کسب کرد، سالهاست تبم تیم ملی فوتسال ایران قهرمان بلامنازع آسیاست و همه حریفان قدر یعنی ژاپن و کره جنوبی و ازبکستان از ابتدا برای کسب عنوان دوم پا به مسابقات میگذارند، هنوزم بهترین گلزن تاریخ فوتسال جهان ایرانی است و در واقع مدال و عنوانی نمانده که این تیم کسب نکرده باشد و در حال حاضر هم در ردیف پنجم بهترینهای فوتسال دنیا قرار دارد، اما آیا این عناوین برای فدراسیون فوتبال مهم است؟
***از نگاه فدراسیون فوتبال کشورمان، فوتبال چمنی غاز است و ساحلیبازان و سالنی بازان مرغند.
اگر مهم بود که احمدزاده کاندیدای کسب بهترین بازیکن جهان نمیگوید در ۳-۲ سال گذشته پنج میلیون تومان هم به صورت درست و حسابی نگرفته است، اگر مهم بود، فدراسیون فوتبال، برای اختلاف همیشگی وحید شمسایی بهترین گلزن تاریخ فوتسال جهان و تیم ملی فوتسال ایران با شمس یکی از بهترین مربیان جهان قدمی بر میداشت تا این اختلاف بیش از این به تیم ملی فوتسال ایران ضربه نزند؛ یعنی لیگ تیم سوم فوتبال ساحلی جهان باید اینگونه بینظم برگزار گردد، یا تبانی در لیگ برتر فوتسال کشورمان باید اینگونه موج بزند. آری؛ از نگاه فدراسیون فوتبال کشورمان، فوتبال چمنی غاز است و ساحلیبازان و سالنی بازان مرغند.
انتظار نیست که در حد تیم ملی فوتبال و به اندازه کیروش به این تیمها توجه شود، ولی امید است نگاه طفیلی هم از سر این تیمها برداشته شود.
بازیکن کریکت در هند و پاکستان یا بسکتبالیست در آمریکا و یا ژیمناست در روسیه و رومانی پادشاهی میکنند چرا که عناوین بینالمللی برای کشورشان به ارمغان آوردند از همانهایی که ساحلیبازان و سالنیبازان ایران برای کشورشان به ارمغان آوردند ولی افسوس و صد افسوس که دیده نمیشود.
به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی و خبری روستا، اگرچه فرصتهای پیشین از دست رفته است ولی امیدواریم خانم شهریاری که پریای فوتبال ساحلی ایران است، بتواند حق ساحلیبازان بینالمللی ایران را، به قول افشین قطبی، از دل شیر بگیرد تا به همگان ثابت شود از نگاه فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران، فرقی بین فوتبال ساحلی و سالنی و چمن نیست.
انتهای پیام///
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.