زنان گیلان نیز سهم بزرگی در کار در شالیزار دارند و بدون آنها کار کاشت و برداشت برنج انجام نمیگیرد.
به گزارش مرکز اطلاعرسانی و خبری روستا و عشایر ایران، برنج یا در شکل واقعی آن به رَنج، واژهای است که گفته میشود از سختی کار کاشت، داشت و برداشت این خوردنی محبوب و اصلی ایرانیها نشات گرفته است.
کلمهای که حقیقت کار در شالیها را به خوبی بیان میکند و خبر از سختی به ثمر نشستن محصول میدهد. در آغاز، کار با آماده کردن شالیها شروع میشود، هر گروه و خانوادهای که میخواهد برای سال زراعیاش برنج بکارد، بذر و شالیهای تهیه شده را خیس میکند تا جوانه بزند و برای کاشت در شالیزار آماده شود. بعد از آن نوبت آماده کردن زمین است. تراکتورها و گاوآهنها به کار میافتند تا زمین را شخم زده و برای پذیرش محصول آماده کنند.
زمین هموار شده با مرزهایی که “بیجار مرز” نام دارد آماده کشت است. دانههای جوانهزده برای رفتن به خزانه آماده میشوند. خزانه محل سرپوشیده و مرطوبی است که میزبان جوانههای نونهال برنج میشود تا به اندازهی کافی رشد کرده و برای انتقال به زمین اصلی آماده شوند. نیمههای بهار که فرا میرسد کار کاشت نیز آغاز میگردد. زمان برداشت برنج با اوج گرمای تابستان تلاقی دارد و زمین تبدار است.
این دمای هوا برای رسیدن و آماده شدن برنج الزامی است. در این هنگام است که شالیکاران کمر همت میبندند و کمکم کار برداشت را آغاز میکنند. موعد شروع کار صبحهای زود است. با کلاهی حصیری بر سر و با لباسهایی آستین دار به سمت زمین روانه میشوند و مشغول کار میشوند.
*** کاشت و برداشت برنج
همیشه زنان دوشادوش مردان برای تامین خانواده و گذران زندگی تلاش و کوشش داشتهاند و در کنار آن، وظایف مادری و همسری خود را نیز به نحو احسن به انجام رساندهاند. زنان ایرانی نیز از این قاعده به کنار نبوده و چه در زندگی عشیرهای و قبیلهای ایلها، چه در روستاها و دهکدههای کوچک و بزرگ، چرخ کار را به همراه مردان خود میچرخاندهاند. زنان گیلان نیز سهم بزرگی در کار در شالیزار دارند و بدون آنها کار کاشت و برداشت برنج انجام نمیگیرد.
به گزارش خبرگزاری روستا، و اینگونه رنجِ برداشت برنج پایان مییابد. شالیکاران گیلان در سال در حدود ۲۳ هزار هکتار انواع برنج را به زیر کشت برنجهای درجه یک و خوش عطر و طعم ایرانی میبرند و بین ۶۵۰ تا ۷۵۰ هزار تن برنج تولید میکنند.
انتهای پیام///
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.