لوده در سنت به معنی سبد بزرگی است که برای محل میوه استفاده می شود. لوده‌بافی در گذشته جز مشاغل بوده است.

به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی و خبری روستا و عشایر ایران، درختچه‌های مقاوم در کنار باغ‌های خشک شهر را «ارغوان» می‌نامند یا همان ارغون. از دوران بسیار قدیم درخت ارغوان برای لوده بافی  درختچه‌ای که ترکه های قهوه‌ای و برگ‌های سبزوگرد کوچک و گل‌های خوشه‌ای بنفش زیبایی در اردیبهشت می‌دهد با کمی آب خوردن چنان انعطافی با دستان هنرمندان قدیم به سبدی تبدیل میشد بنام « لوده »

لوده در سنت به معنی سبد بزرگی است که برای محل میوه استفاده می‌شود .لوده‌بافی که در گذشته جز مشاغل شهر بوده و از جمله صنایع دستی ای می‌باشد که از طریق آن مردم نجف آباد به امرار معاش می‌پرداختند . در حال حاضر نیز چند تن از با تجربه‌ها و قدیمی‌های این حرفه به لوده بافی مشغول هستند .

.

*** لوده‌بافی جز صنایع برتر دستی

.

لوده‌بافی قبل از اینکه که یک منبع در آمد باشد . جز هنرها و صنایع برتر دستی شهر می باشد که دارای ظرافت‌های خاص خود می باشد . لوده‌ها از به هم بافتن چند ترکه ( چوب ) ایجاد می شوند . این لوده‌ها چنان بافته می‌شوند که چندین برابر استحکام چوبی که با آن بافته می‌شود استحکام دارد و از نظر زیبایی نیز شکل هندسی متفاوتی دارد که بر زیبایی آن افزوده است

به گزارش خبرگزاری روستا، چوب لوده‌ها از ترکه ارغوانی ( ترکه ارغانی ) می‌باشد که بعضی از لوده باف‌ها آن را در خانه یا در باغ خود می‌کاشتند و البته بعضی هم آن را می‌خریدند و به صورت دسته‌های بزرگ چیده و به حجره هایشان می‌آورند . ابتدا برگ‌ها را از ترکه‌ها جدا می کنندو در حالی که هنوز چوب ها نرم هستند ، مشغول به بافتن یک لوده ( سبد ) می‌شوند . تماشای هنرمردانی که با حوصله و صبر به بافتن این لوده‌ها اقدام می‌کنند، خالی از لطف نیست .

انتهای پیام///